هرمنوتيك تطبيقي (بررسي همانندي فلسفه تأويل در اسلام و غرب)

هرمنوتيك يا نظريه فهم متن را مي‌توان روش منحصر علوم انساني در مقابل علوم طبيعي تلقي كرد. شناخت و فهم متن بخصوص در زبان نوشتار منظور گوهري دانش هرمنوتيك است. به عبارتي، دانش هرمنوتيك تلاشي است براي شناخت واقعيتهاي دروني كنشگران، ساختارهاي معنايي پنهان و معاني نهفته در وراي پديدارهاي انساني و اجتماعي.

كتابي كه پيش رو داريد، حاوي جستاري عام در دانش هرمنوتيك در غرب است و اين قصد به سبب اهميت بنيادين ريشه‌هاي تاريخي آن صورت پذيرفت. اين كتاب شامل يك مدخل و پنج فصل است که مدخل آن، عهد‌ه‌دار بررسي ترمينولوژي دانش هرمنوتيك به صورت مقايسه‌اي است. در اين باب، تلاش شده علاوه بر غرب، پيشينه‌اي از آن در حوزه تمدن اسلامي طرح و بررسي شود.

در فصل نخست با عنوان «نظريه‌هايي در باب زبان، متن و معنا» جستاري در بن‌مايه‌هاي دانش هرمنوتيك صورت پذيرفته است. در فصل دوم تلاش شده قبل از بررسي انديشه‌هاي گادامر و پل‌ريكور، تاريخي از اين دانش به دست داده و آراء فيلسوفان و انديشمندان هرمنوتيك در دوره اول و دوم و نيز بخش رومانتيك دوره جديد بررسي شود. در اين بررسي، نگاهي اجمالي به حوزه تمدن اسلامي نيز شده است. نام فصل سوم «گادامر و هرمنوتيك» است كه در آن ظهور هرمنوتيك فلسفي و نقش پراهميت گادامر بررسي گرديده است. در فصل چهارم از تأملات هرمنوتيكي ريكور سخن به ميان آمده و در چهار باب به بررسي آراء هرمنوتيكي او پرداخته شده است. آخرين فصل نيز با عنوان «حقيقت و نقد» به منزله خاتمه يا نتيجه نوشته حاضر مي‌باشد.

كتاب «هرمنوتيك تطبيقي» نوشته دكتر قاسم پورحسن از سوي بنياد حكمت اسلامي صدرا در 504 صفحه و به زبان فارسي به زيور طبع آراسته گرديده است.