ارزش شناخت كه مشتمل بر ملاك تمييز حقايق از اوهام و شناخت حقيقي از خطائي هست ، از شاخه هاي مهم شناخت شناسي است كه پيشينه آن از زماني است كه انسان به كشف خطاي پاره اي از انديشه هاي خود دست يافت و يا اختلافهاي عالمان را مشاهده كرد به همين جهت معرفت شناسان درصدد يافتن ضابطه و معياري براي توانايي تشخيص حقايق از اوهام برآمدند ولي قبل از پي جويي از معيار شناخت ، تعريف صدق و كذب يا شناخت حقيقي و شناخت خطائي ضرورت دارد بنابراين نبايد بين معيار صدق (critrion) و تعريف صدق (definition) خلط كرد

در اين مقاله ابتدا ، تعريف قوه و تعريف نفس بيان و سپس انواع قوا و جايگاه قواي ادراك باطني توضيح داده شده است . پس از آن ، مهمترين مسئله اي كه در بحث قوا بايد به آن توجه شود ؛ يعني ، مسئله ملاك تعداد قوا ، بررسي و معلوم شده است كه اختلاف افعال ، دليل بر تعدد قوا نيست ، حتي در جايي كه دو فعل كاملا ضد يكديگر باشند . انفكاك دو قوه از يكديگر هم بگونه اي كه يك قوه از بين برود و قوه ديگر باقي بماند ، قابل اثبات نيست ، هر چند مطلب صحيحي است . اقسامي كه براي قواي ادراك باطني ذكر شده است ، عبارتند از : حس مشترك ، خيال ، متخيله ، واهمه و حافظه